“Strikte regeltjes zorgen er niet voor dat mensen het beste van zichzelf willen geven”

Ondersteunend leiding geven meer dan ooit aan de orde

Tijdens een recente workshop van ACV Kader over ‘ondersteunend leiding geven bij werken op afstand’ stonden de deelnemers stil bij hun eigen leiderschapsstijl. Zo ook Sandy De Leus, die bij Crelan leiding geeft aan de technische service desk. “Klanten die botsen op technische problemen bij hun bankverrichtingen, komen bij ons team terecht,” legt hij uit. Dat leidt wel eens tot lastige telefoongesprekken. “Dan is het belangrijk dat er iemand in de buurt is om te ventileren,” weet hij nog van toen hij zelf in het team meedraaide.

De leden van de servicedesk werken door corona nu noodgedwongen permanent thuis. In andere tijden werken ze om de week van op kantoor. “We hebben dan een beurtsysteem voor thuiswerk. En dat is toch anders. Als ze rondom mij zitten, dan zie ik hun gelaatsuitdrukking. En dat zegt veel. Nu hoor ik mijn medewerkers soms een hele week niet. Mijn team werkt zeer autonoom. Functioneel hebben ze me vaak niet nodig – al weten ze dat ze altijd bij mij terecht kunnen. Door corona hebben ook de mensen die ons contacteren vaker een kort lontje, merken we. Ik stel vast dat het verplicht afstandswerken ook op mijn team weegt.”

Kleine dingen

Sandy probeert dus de vinger aan de pols te houden. “Niet om te controleren, maar wel om mee te zijn met wat er leeft,” verduidelijkt hij. “Dat ging makkelijker toen ik mijn collega’s nog vaker zag,” geeft hij toe. “We gingen wel eens samen iets drinken of iets eten in de buurt van ons kantoor. Dat is nu weggevallen. En een Whatsapp-groepje is toch nog wat anders dan mekaar echt zien.” Maar gelukkig zijn er nog wel manieren om op te vangen hoe het met iemand gaat. “Ik merk het vaak aan kleine dingen. Als iemand plots minder calls afwerkt of langere pauzes neemt, dan is dat vaak een signaal dat er iets wringt. Daar probeer ik dan zo snel mogelijk op in te grijpen. Niet om ze tot de orde te roepen, maar wel om te vragen wat er scheelt en te zoeken naar een oplossing. Zo heb ik net nog met één van mijn medewerkers afgesproken dat hij er eventjes tussenuit kan. Hij had dringend nood aan rust voor zichzelf. Hij speelde met het idee om onbetaald verlof te nemen, maar in onderling overleg hebben we dat omgebogen naar ouderschapsverlof. Binnenkort gaat hij er een maandje tussenuit. Da’s voor iedereen beter dan dat hij verder op een burn-out afstevent.”

Ook met afwezige collega’s houdt hij contact. “Gisteren nog ben ik op bezoek geweest bij een collega die met een burn-out thuis zit. We zijn een paar uur gaan wandelen. Hebben we het over het werk gehad? Ja. Maar alleen over de informele kantjes, niet over dossiers ofzo.” Dat had hij een poosje geleden wél gedaan. “Toen hij pas ‘out’ was, wist ik niet dat het om een burn-out ging en heb hem nog gecontacteerd over een dossier. Dat was niet mijn beste zet, maar de beste leidinggevende is hij die iets leert uit zijn fouten. Dus pas ik nu wel beter op voor ik een afwezige collega contacteer.”

De beste leidinggevende is hij die iets leert uit zijn fouten.

Wederzijds respect

Hoe dan ook, de betrokken collega heeft Sandy toen nog wél geholpen. En dat zegt wel wat over de sfeer binnen het team, vindt Sandy. “Er is binnen mijn team heel veel wederzijds respect. Ik weet dat ik gedreven medewerkers heb. Ze kennen hun job. En zij weten dat ze altijd bij mij terecht kunnen als er iets in de weg zit. Strikte regeltjes zorgen er niet voor dat mensen het beste van zichzelf willen geven. Autonomie wel. Als ik iemand vraag om even wat langer door te werken omdat er nog iets dringend moet worden opgelost, dan is dat nooit een probleem. Maar we laten ons ook niet nodeloos opjagen. Als iets niet kan, dan kan het niet. Niet elke call die binnenkomt, kan meteen opgelost worden.”

Sandy kijkt er wel naar uit dat hij zijn medewerkers binnenkort terug wat vaker in de buurt zal hebben – al weet hij nog niet hoe het in de toekomst zal lopen met thuis- en kantoorwerk. “Ik merk wel dat een aantal collega’s het voltijds thuiswerk beu zijn. Niet toevallig de vrijgezellen,” glimlacht hij. “Altijd alleen thuis zijn, is ook niet ideaal,” begrijpt hij. En ook zelf heeft hij wel terug zin in de dagelijkse pendel. “Met twee kleine kinderen is het niet eenvoudig. Papa is thuis, maar niet om mee te spelen. Als ik binnenkort terug naar kantoor ga is dat voor de kinderen tenminste duidelijk: als papa thuis komt, is dat om er 100 procent voor hen te zijn!”