Menopauze blijft taboe op het werk
“Schroom helpt niet om erover te praten”
Elke Haccour (48) is ergotherapeute bij UZ Leuven. Een aantal jaren geleden werd bij haar borstkanker vastgesteld. Door de juiste behandeling herstelde ze. Maar door de chemotherapie belandde ze meteen in de menopauze. En die blijkt niet zonder gevolgen.
“Er is de voorbije maanden veel te doen geweest omtrent de perimenopauze. Maar die heb ik dus overgeslagen,” legt Elke uit. “De chemobehandeling heeft me meteen in de menopauze gekatapulteerd. Ik ben meteen tien jaar ouder geworden. Mijn huid is veranderd, mijn gewicht toegenomen, ik slaap minder goed en ben veel vaker vermoeid, het lukt me minder om te multitasken…”
Wat betekent het voor je werk?
Haccour: “Mijn collega’s zeggen dat ze geen verschil merken. Maar zelf voel ik dat mijn werkvermogen toch sterk gedaald is. Ik voel me minder fit, heb minder energie. Ik ben ook veel minder tevreden over mijn werk. Probeer maar eens te werken als het zweet over je gezicht loopt. Ik kijk ook veel meer dan vroeger uit naar het weekend. Dat deed ik vroeger eigenlijk nooit. Maar nu heb ik dat nodig om te herstellen van de werkweek. Gelukkig zijn er in onze sector veel bijkomende adv-dagen voor oudere werknemers. Dat helpt om het werk vol te houden.”
Is je situatie bespreekbaar op het werk?
Haccour: “Met mijn collega’s wel. Ik heb een fijn team. We kennen mekaar na jaren samenwerken intussen goed genoeg om het erover te kunnen hebben. En ik heb nog collega’s die ermee worstelen.”
Voel je begrip bij je leidinggevende?
Haccour: “Met mijn leidinggevende heb ik de problemen aangekaart vanuit mijn herstelproces na de kankerbehandeling. Dat is makkelijker dan het hebben over de menopauze. Ik voel ook veel schroom en twijfel bij mezelf. Ben ik niet te flauw? Dat helpt niet om erover te praten met je leidinggevende. En ik heb dan nog geluk dat het een vrouw is. Met een man zou het nog lastiger zijn. Gelukkig reageerde ze heel fijn en begripvol. Ik kan niet meer alles aanpakken, dus maak ik nu meer keuzes.”
Hoe kunnen we het taboe rond de menopauze en perimenopauze doorbreken?
Haccour: “Alleen door er toch over te praten. Het is fijn dat ik het er met mijn collega’s over kan hebben. Maar op het werk zou het ook aan bod kunnen komen tijdens het jaarlijkse medisch onderzoek. Zeker in de non-profit, waar heel veel vrouwen werken moet het thema bespreekbaar gemaakt worden. Waarom zit het niet in het jaaractieplan van het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk? Het zou goed zijn om het ook daar bespreekbaar te maken en te zoeken naar manieren om ermee om te gaan.”
Het blijft een vrouwenthema. Maakt ook dat het niet lastig?
Haccour: “Wellicht. De penopauze bij mannen blijkt toch iets minder ingrijpend. Het is lastig om het er met mannen over te hebben. Maar ook onder vrouwen is het geen evident thema. Ik heb het er ook zelf lang lastig mee gehad. Ik voelde van alles, maar wist toch niet echt wat er aan de hand was. Het is goed dat er nu meer aandacht voor is.”
Hoe gaat het nu met jou op het werk?
Haccour: “Het gaat wel, dank je. Ik heb nog wel wat uitdagingen waar ik mee aan de slag wil. Ik ben nog maar 48. Dat is veel te jong om geen uitdagingen meer te hebben. Ik wil volop deelnemen aan de maatschappij. En aan het werk!”
Never Work Alone 2024 | Auteur: Sandra Vercammen / Jan Deceunynck | Foto: Shutterstock