War on talent vooruitziend personeelsbeleid

Een recente uitspraak van het Europees Hof van Justitie maakt van de arbeidstijd terug een hot topic. Aanleiding is een zaak aangespannen door een Spaanse vakbond. Het was voor werknemers bij een Spaanse afdeling van Deutsche Bank onmogelijk om systematische overuren te bewijzen omdat er geen systeem van tijdopvolging voorzien was.

De rechter heeft geoordeeld dat bedrijven de dagelijks gepresteerde werktijd van hun werknemers moeten registreren via een prikklok of een andere betrouwbare en toegankelijke manier. Vanuit het perspectief van kaderpersoneel en kenniswerkers is deze uitspraak goed nieuws, al is er vooral nood aan een moderne aanpak van arbeidstijd via dialoog met de betrokken werknemers.

HERSTELTIJD

Dergelijke dialoog vertrekt vanuit de wederzijdse erkenning dat ook kenniswerkers behoefte aan hersteltijd hebben. Weinig kenniswerkers en kaderleden werken van 9 tot 5. Jobs in het algemeen laten zich almaar minder vastpinnen in plaats en tijd. De opkomst van de digitale technologie maakt het werken waar en wanneer men wil tot een keuze van de werknemer. Er wordt gewerkt op verplaatsing en thuis, ‘s avonds en in het weekend. Die flexibiliteit heeft zijn voordelen, voor werkgever én werknemer. Maar we verliezen de valkuilen best niet uit het oog.

Flexibiliteit heeft zijn voordelen, voor werkgever én werknemer. Maar we verliezen de valkuilen best niet uit het oog.

De nood aan een gezonde werkcultuur brachten we al naar voren in de slipstream van recente nieuwe wet-geving rond deconnectie. De nood aan hersteltijd is reëel, ook voor kaderleden. Voor wie fysieke arbeid verricht, is dat vandaag goed geregeld, maar in het geval van intellectuele beroepen is die nood vaak nog miskend. Eigen onderzoek bevestigt dat kaderleden de behoefte uitspreken écht onbereikbaar te willen zijn tijdens de vrije tijd. Veel kaderleden geven aan zich niet goed te voelen met de hoeveelheid werk die van hen verwacht wordt. De vraag naar een cultuur die het mogelijk maakt aan te geven waar de grens tussen werk en privé voor hen ligt, is erg uitgesproken. En er zijn oplossingen.

MODERNE HULPMIDDELEN

Een ‘tijdsopvolgingssysteem’ komt dan om de hoek kijken. We hebben het heel bewust niet over tijdsregistratie zoals de gekende klassieke prikklok. Dat lijkt te veel op het inperken van de autonomie en ruikt naar méér controle. En kenniswerkers willen niet dat hun ruimte voor creativiteit gefnuikt wordt omdat die net noodzakelijk is om de job goed te kunnen doen. Steeds meer kenniswerkers geloven dat zo’n tijdsopvolgingssysteem dé transparantie biedt en kan helpen om de grens tussen werk en privé beter op te volgen, zonder dat het een pleidooi is voor een strikte scheiding tussen de twee.

Steeds meer kenniswerkers geloven dat een tijdsopvolgingssysteem kan helpen om de grens tussen werk en privé beter op te volgen.

Moderne hulpmiddelen te over! Denk bijvoorbeeld aan de wijze waarop de freelancer zijn/haar gepresteerde uren via een app registreert. Waarom zouden werknemers hun tijden niet kunnen opvolgen? Moderne technologie, tablet, smartphone en PC geven ons de mogelijkheid om thuis te werken en in het weekend een uur extra te presteren. Dergelijke toepassingen kunnen dus ook ingezet worden om goed voor onszelf te zorgen zodat we lang gezond kunnen werken.

VOORUITZIEND IN DIALOOG

Over deze kwestie voeren we al langer het debat en willen we in overleg gaan. Kaderleden, kenniswerkers, leidinggevenden, … allemaal zijn ze vragende partij. Investeren in een gezonde werkcultuur is pas echt vooruitziend. Aan het gebruiken van moderne hulpmiddelen om de gewerkte tijd op te volgen is dus niets ouderwets. Integendeel, wie zijn of haar werkplezier hoog wil houden, is beter af op een werkplek waar gesproken mag worden over duurzame arbeidstijden. Bedrijven die durven investeren in gezonde werkplekken staan mijlenver voorop in de war on talent.