WERKEN VOORBIJ DE PENSIOENLEEFTIJD

Je zou op deze plek wellicht eerder een artikel verwachten over werknemers die uitkijken naar het einde van hun loopbaan. Maar naast die verhalen van leden, horen we ook steeds vaker mensen die op hun 65ste nog helemaal niet klaar zijn om te stoppen. Zoals Guy Fransen. Na een dikke veertig jaar in de journalistiek, ziet hij met lede ogen 1 april 2024 naderen.

Al tijdens zijn legerdienst begon hij als correspondent verslag uit te brengen over zijn gemeente Berchem. Na een aantal freelance jaren kreeg hij in ’84 een contract bij De Nieuwe Gazet, de toenmalige Antwerpse krant die later opging in Het Laatste Nieuws. Van daaruit zwermde hij uit naar zowat alle kranten en functies. Het Laatste Nieuws, Gazet Van Antwerpen, Het Nieuwsblad, De Standaard. Hij schreef voor allemaal. Regionaal nieuws, politieke verslaggeving, sport. Van medewerker en regioverantwoordelijke tot hoofdredacteur en chef sport. Maar vorig jaar zette hij een stapje terug in de hiërarchie.

Fransen: “Toen ik 63 werd, hoorde ik van de hoofredactie dat ik op 65 op pensioen moest. Ik gaf aan dat ik langer wilde blijven, maar dat behoorde niet tot de bedrijfsfilosofie. In die context heb ik dan beslist om alvast afscheid te nemen van mijn functie als chef sport en die laatste jaren terug naar ‘de vloer’ te verhuizen. Daarnaast werk ik sindsdien aan projecten, zoals Iedereen Flandrien, waarmee de krant mensen aan het sporten wil krijgen. Dat blijf ik alvast tot mijn 65 doen.”

“Mick Jagger is zelfs 80. Waarom moet ik dan stoppen op 65?”

En daarna?

Fransen: “Dat is nog onduidelijk. Het zou kunnen dat de krant nog iets aanbiedt op freelance basis. Er zitten nog projecten in de pijplijn, waar ik nu nog bij betrokken wordt. Maar of ik dat ook nog ben volgend jaar, is onduidelijk. Ik hoor er weinig van. Verder hou ik alle opties open. Freelancen, lesgeven, communicatie-advies geven… Ik heb de voorbije jaren al advies gegeven aan het Netwerk van Vereniging waar armen het woord nemen, aan Duo for a job… De grote jongens starten een bureau, maar ik vind het fijn om iets te kunnen doen voor dergelijke organisaties. Of misschien doe ik wel iets met het diploma fietsenmaker dat ik onlangs heb behaald. Het kan nog alle kanten uit. Maar ik blijf na april volgend jaar sowieso werken. Ik ben mentaal nog niet klaar voor pensioen.”

Je kan ook in het vrijwilligerswerk terecht.

Fransen: “Dat hoor ik vaker. Maar dat doe ik ook nu al. Ik ga elk weekend fietsen met een jongen met een beperking. Zalig. Dat blijf ik ook doen. Maar ik wil daarnaast ook nog een echte job. Waarom is dat zo’n probleem? Op dit moment word ik door de krant nog altijd gevraagd voor nieuwe projecten. Ik ben niet aan het uitbollen. Maar vanaf volgend jaar ben ik dan plots te oud. Dat is toch raar? Ik begrijp perfect dat niet iedereen dat ziet zitten. Ik zal ook niemand met de nek aankijken als die vroeger stopt. Alle begrip voor die keuze. Voor veel mensen is het niet simpel om tot de pensioenleeftijd te werken. Of zelfs onmogelijk. Je moet niet vragen om langer te werken aan een wegenwerker die heel zijn loopbaan lang om 5 uur is opgestaan om de hele dag zwaar werk te doen. Die omstandigheden zijn helemaal anders dan de mijne. Ik heb het geluk dat ik nog kerngezond ben en in een sector zit waar ik nog wel even mee kan. Waar ze me tot op vandaag nog vragen voor nieuwe projecten. Maar vanaf 1 april 2024 zou ik dan plots te oud zijn. Iedereen heeft de mond vol van ‘langer werken’, maar dat blijkt in de praktijk niet zo eenvoudig. Wat me ook principieel tegen staat is dat de overheid het me niet mogelijk maakt om een vol pensioen op te bouwen. Daarvoor moet ik 45 jaar werken. Maar daar geraak ik niet als ik op 65 moet stoppen. Dan kom ik niet verder dan 43.”

Hoe kijk jij naar de discussie over langer werken?

Fransen: “Ik denk niet dat we noodzakelijk minder lang moeten werken. Maar we moeten wel meer kunnen moduleren. Doorheen de loopbaan zijn er momenten dat je nood hebt aan wat meer rust. Want we worden steeds meer uitgerekt, het werk laat ons nooit los. We zijn haast continu aan de slag. Dat is niet gezond. Ik merk dat jongeren daar veel beter mee omgaan. Zij hechten meer belang aan een goede work life balance doorheen hun carrière. Toen wij begonnen was er enorm veel werkloosheid en was een vast contract iets waar je heel veel voor over had. Het conditioneerde ons. We deden wat de werkgever vroeg uit vrees dat anders die lifeline doorgeknipt zou worden. Nu werken jongeren nog altijd hard. Maar ze hebben toch meer oog voor een evenwicht. En dat is maar goed ook.”

Hoe reageert je omgeving op je keuze om aan de slag te willen blijven?

Fransen: “Ze noemen me ‘goe zot’. ‘Ga toch van je leven genieten,’ zeggen ze. Daar dat doe ik. Ik werk in geen 24 uur op een dag he. Ik heb echt ook nog wel tijd voor dingen naast mijn werk. Maar ik geniet ook van mijn werk. Niemand vindt het vreemd dat Bruce Springsteen op zijn 73ste nog Werchter in vuur en vlam zet. Mick Jagger is zelfs 80. Dan denk ik: waarom mag ik dan niet verder werken?”

Never Work Alone 2023 | Auteur: Jan Deceunynck | Afbeelding: Patrick De Kuysscher