ENGAGEMENT OP DE WERKVLOER

Je inzetten voor je collega’s vergt heel wat engagement. Maar je krijgt er ook wat voor terug. “Het doet elke keer deugd als je mensen kan helpen,” getuigen de vier personeelsafgevaardigden die we hieronder aan het woord laten. Een gesprek over engagement, ondersteuning en voldoening.

“Ik ben nogal nieuwsgrierig”

Ongeveer 8 jaar geleden kreeg Janah Delmeire, die kostuums maakt voor Opera Ballet Vlaanderen, de vraag of vakbondswerk niks voor haar zou zijn. Na even aarzelen hapte ze toe. En daar heeft ze nog geen seconde spijt van gehad. “Ik ben nogal nieuwsgierig,” legt ze uit. “Ik wil altijd weten hoe het zit. Ook op het werk. Hoe zit het precies met onze zesdagenweek? Welke mogelijkheden bieden landingsbanen en tijdskediet? Hoeveel moet iemand verdienen? En als ik iets niet vind, kan ik ook altijd bij mijn vakbondscollega of onze vakbondssecretaris terecht. En ik leer ook veel bij van de opleidingen die ik krijg bij het ACV.”

Janah geniet ook van het sociale aspect van haar vakbondswerk. “Ik kom in contact met zo veel mensen die ik anders niet zou kennen. Het is fijn om met de directie te overleggen en uitleg of achtergrond te krijgen bij beslissingen. Door erover te praten, begrijpen we mekaars standpunt.”

Op die manier werkt Janah mee aan oplossingen. “Na corona was er bij ons heel wat te doen rond de seizoenscontracten van de dansers. Vaste contracten lagen moeilijk voor de directie. Intussen hebben we hen toch over de streep gekregen. Onze constructieve inzet biedt wel degelijk een meerwaarde.”

Genieten van kleine stappen vooruit

“Ik heb engagement meegekregen in mijn genen, denk ik,” lacht Tom Bervoets die bij Nokia al heel lang aan de vakbondskar trekt. Maar dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. “Het is altijd zoeken naar compromissen, want wat het management beslist heb je natuurlijk niet in de hand. En in een zo snel veranderende sector als de onze, ligt er altijd wel iets op tafel,” weet hij. “Gelukkig krijgen we vaak positieve reacties van onze leden. Soms over kleine verwezenlijkingen, maar die voor hen toch belangrijk zijn. Dat doet elke keer opnieuw deugd.”

Wat ook helpt is de ondersteuning tijdens samenkomsten met vakbondscollega’s uit andere sectoren of bedrijven. “We kunnen onze eigen ideeën aftoetsen, we horen hoe anderen het aanpakken. Dat helpt enorm.”

Tom heeft intussen ook geleerd om te genieten van kleine realisaties. “Ik heb leren geduld hebben en denken op de lange termijn. Dat probeer ik ook mijn team van afgevaardigden duidelijk te maken. Want anders hou je het niet vol. Vaak denken die dat een probleem op een dag kan opgelost zijn. Maar zo werkt het helaas niet. Maar door het grote plaatje in de gaten te houden en intussen te genieten van de kleine stapjes, zie je de dingen toch vooruit gaan.”

“Onze constructieve aanpak biedt wel degelijk een meerwaarde”

Samenwerking helpt iedereen vooruit

Marie-Christine werkt voor Puilaetco, een middelgrote privé bank in Brussel. Bij de vorige sociale verkiezingen belandde ze op de kieslijst van het ACV. “Maar eigenlijk deed ik al veel langer aan vakbondswerk. Collega-kaderleden klopten bij mij aan met vragen over hun contract of hun rechten. Datzelfde nu doen onder vlag van het ACV, biedt toch wel voordelen,” vertelt ze.

“Het grootste verschil is dat ik veel sneller aan informatie kom. Deel uitmaken van een groter geheel helpt daarbij. Onze vakbondssecretaris bezorgt ons altijd de juiste informatie of verwijst ons naar websites voor up to date informatie Zo staan we sterker in onze schoenen als we dingen aankaarten of antwoorden zoeken op vraag van onze leden. Die weten ons steeds beter te vinden.”

De recente start van het vakbondswerk bij Puilaetco maakt dat Marie-Christine nog geen ervaring heeft met het afsluiten van cao’s. “Zo ver zijn we nog niet. Maar we maken al wel afspraken met de werkgever, zoals de covidpremie die we bedongen hebben. Onze werkgever staat open voor onze inbreng. In het begin was er een beetje argwaan. Maar die is snel verdwenen. Hij beseft dat samenwerking ook voor hem de dingen makkelijker kan maken.”

De stem van jongeren

Lien is team manager bij de Nationale Bank van België. Ze stapte in het vakbondswerk om de stem van jongeren te laten horen in het loonbeleid, dat aan hervorming toe was. “Ik ben blij verrast door de positieve attitude van ACV Puls en CNE,” zegt ze. “We proberen om dingen te verbeteren, niet om de vooruitgang die nodig is, tegen te houden.” Dat is soms veel werk. “Ik steek veel tijd in persoonlijke contacten met collega’s om genuanceerd uit te leggen wat we doen en waarom we het doen. Dat is niet altijd evident. Maar binnen onze ploeg vinden we genoeg collegiale motivatie om dat belangrijke werk vol te houden. En eerlijk gezegd, het geeft me wel energie om zo te werken aan vooruitgang.”

De aanpak rendeert. “Het doet deugd als ik complimentjes krijg van collega’s.” De keerzijde van de medaille is dat Lien de dossiers zo belangrijk vindt dat deconnecteren er niet in zit. “Dan lopen mijn werkdagen wel eens uit,” lacht ze. “Maar gelukkig zijn er dan altijd wel vakbondscollega’s waar ik even kan ventileren.”

“Eigenlijk ben ik zelf best tevreden met wat ik op die korte termijn al bereikt heb. Als je ziet waar we vandaan komen, dan durf ik gerust zeggen dat we het onderste uit de kan gehaald hebben door onze constructieve aanpak.”