LOOPBAANCOACHING BIJ HERSTRUCTURERINGEN

Het einde van een loopbaan door herstructurering komt hard aan. Zeker voor wie al een lange loopbaan bij het betrokken bedrijf opbouwde. “Noem het gerust een rouwproces”, legt loopbaancoach Kathleen Brants van ACV Puls uit. Vanuit die optiek bood het loopbaancentrum bij de recente sluiting van Makro meteen haar diensten aan in de begeleiding van de getroffen werknemers. “Dat een vakbond voor je klaarstaat met juridisch advies en praktische begeleiding bij een herstructurering, is algemeen geweten. Maar dat diezelfde vakbond je ook een stuk psychosociale steun kan bieden, is veel minder gekend”.

Hoe hebben jullie het aangepakt bij Makro?

Kathleen: “Tijdens een vakbondsmoment hebben we de mensen uitgelegd wat loopbaancoaching betekent en dat ze daarvoor bij ons terecht kunnen. En dat kwam goed aan. Want los van alle juridische beslommeringen die op dat moment door hun hoofd gingen, was het einde van Makro voor heel wat werknemers ook een zware mentale klap. Heel wat van die mensen werkten al 30 jaar of langer bij het bedrijf. Vaak hadden ze binnen het bedrijf ook hechte vriendschappen opgebouwd die door de sluiting óók op de helling kwamen te staan. Soms leken ze wel één grote familie. Dan is het niet eenvoudig om een mentale klik te maken en die hele geschiedenis los te laten. Tijdens individuele coachingtrajecten hebben wij aandacht besteed aan de emotionele verhalen. Het is belangrijk dat ze die een plaats konden geven in het proces. Het verleden verwerken is een essentiële stap om aan een nieuw toekomstperspectief te kunnen werken. En het is dan fijn als er iemand zegt ‘we laten je niet los, wij zijn er voor jou als je het nodig hebt om met ons te praten.’”

Maar jullie zijn geen psychologen?

Kathleen: “Nee. Die pretentie hebben we niet. Wie nood had aan een psycholoog, hebben we doorverwezen. Maar een psycholoog was niet altijd nodig. In de meeste gevallen krijgen mensen het zelf wel verwerkt, maar hebben ze soms een zetje nodig om door het rouwproces te geraken. Zo’n proces is heel normaal als je als zolang ergens werkt en zo verweven bent met het bedrijf. Bij Makro hebben we sterk gemerkt dat wij dan het verschil kunnen maken. Zowel met onze individuele aanpak als met onze webinars en groepssessies. We hebben sterk gevoeld dat de mensen bij Makro onze aanpak apprecieerden. Zelfs als we niet meteen een oplossing konden bieden. Want ook dat is natuurlijk een realiteit.”

Hoe bedoel je?

Kathleen: “Je kan nooit iedereen helpen. Soms is de toekomst niet rooskleurig en liggen de kansen niet voor het grijpen. Bij Makro viel het op dat vooral mensen uit de centrale diensten snel andere perspectieven hadden. Werknemers die waren doorgegroeid naar leidinggevende jobs of pakweg met marketing of boekhouding vertrouwd waren, vonden relatief snel een andere job. Maar het was moeilijker voor wie jarenlang dezelfde job had uitgeoefend in een meer uitvoerende functie zoals verkoop. Zij hebben het vaak ook moeilijker om die realiteit te aanvaarden en het verleden los te laten. Dat is heel begrijpelijk. En het is dan ook logisch dat zij meteen de stap zetten naar een volgende job. Ze zijn daar nog niet klaar voor. Ze hebben meer tijd nodig om de klap te verwerken.”

Komen jullie met die aanpak niet in het vaarwater van het outplacement?

Kathleen: “Niet echt. Outplacement begint pas als de hele herstructurering rond is en als de ontslagen gevallen zijn. Wij kunnen al vroeger starten. Liefst zouden wij al op de eerste personeelsvergaderingen rond herstructureringen aanwezig zijn en daar ons aanbod kenbaar maken. Want als er zware reorganisaties op til zijn, hoef je niet te wachten tot de hele puzzel gelegd is om al te beginnen nadenken. Je hoeft niet te wachten tot de wereld op je kop valt om je te bezinnen over je eigen toekomst. Zelfs als het niet duidelijk is wat het bedrijf met jou en je job van plan is, kan je al nadenken over wat je zelf eigenlijk wil.”

Anderzijds wil je natuurlijk ook niet op zoek naar ander werk als je nog gelooft dat het in orde komt.

Kathleen: “Dat klopt. Zo lang je nog aan het vechten bent voor het behoud van je job, is het moeilijk om je al open te stellen voor een andere toekomst. En als vakbond wil je natuurlijk ook geen mensen ongerust maken door te snel in te zetten op uitwegen buiten het bedrijf. Maar toch is het nooit verkeerd om na te denken over wat jij als persoon eigenlijk wil. Het is beter om de regie zelf in handen te nemen dan een speelbal te zijn van wat er rondom jou gebeurt. Nadenken over wat je wil betekent niet dat je van werk moét veranderen.”